"Ik vergelijk kleur en techniek met muziek en ritme, het onderwerp en de compositie met lyriek en poëzie. Muziek is de taal van het hart. De betekenis ervan is allereerst de betekenis die muziek
voor iemand kan hebben, door wat ze in je oproept èn wat het met je doet. Muziek wordt pas voltooid in het oor van de luisteraar. Dat geldt ook voor beeldende kunst. Mijn enige doel met mijn werk is, om de toeschouwer uit te nodigen langer voor mijn werk te blijven staan. Hoe langer ze blijven kijken, hoe groter mijn kansen om met ze te communiceren."

In zijn schilderijen evoceert hij, roept op, anticipeert, suggereert wat er komen gaat,
maar wat er werkelijk gebeurt laat hij zelden zien. "Dat voltrekt zich uiteindelijk alleen in het hoofd
en het hart van de kijker." Met moeiteloze gratie refereert hij naar de schoonheid die ons omringd, als we maar een moment de tijd zouden willen nemen om dit ook werkelijk te zien...

Heden ten dage verdeelt Peter veel van zijn tijd tussen zijn dagelijkse werk en zijn atelier. Een individu die ertoe neigt met de flow van zijn ideeën mee te gaan, om nieuwe technieken uit te vinden en
uit te proberen. In de nabije toekomst wil hij nog meer spelen met het contrast tussen
licht en donker, om "het licht in het schilderij te vangen", om nog minder informatie te geven,
en nog meer mysterie te creëren.